Bölüm 18: Gece Yarısı Ziyaretçisi

“Şerefe~”

Akademinin kuzey-doğu bölgesinde, ‘Ejderha’nın Gecesi’ dedikleri çok kıyak bir restoran vardı. Şu anda, özel odasında, kadehlerimizi tutmuş bugünün galibiyetini kutluyorduk.

Irlin ve Prenses Michelle dışında, bir de Shir, Aliyah, Falan ve kızlar ayrıyeten sınıf arkadaşlarımız vardı.

Fakat, bu restoranda yemek Prenses Michelle’in fikriydi. Tıpkı eski dünyamdaki gibi, belli bir kimliğin olmadan, böyle sadece VIP’ler için olan restorana girmek mümkün değildi.

Ancak…

Bu dünyadaki görüş biraz fazla abartı değil miydi? Bizim sınıfta 30’dan daha fazla kişi olsa bile, 100’den fazla insanı alabilecek bir odayı tutmamıza gerek yoktu, değil mi? Bir masa 50 kişinin oturabileceği genişlikteydi, ve şu anda onlardan iki tane vardı… Bize Three Kingdom Slaughter ya da Werewolf Slaughter oynayabilmemiz için alan mı veriyorsun nedir?

Ama, olay buysa, oyun tek kart çektikten sonra hemen biterdi.

Ama doğru bir şey söyleyecek olsaydım… Kıyak restorandaki yemekler harbiden lezzetliydi. Sokakta yediğin yemekle karşılaştırınca, gözle görülebilir büyük bir fark vardı.

Ne yazık ki, herkes beni büyü savaşları ve teknikleri ile ilgili soru bombardımanına tutmuştu, bu yüzden birkaç dakika aralıklarla yemeğimi kaşıklayabiliyordum.

Şu anki atmosfer sanki Yıllık Turnuva’yı çoktan kazanmışız gibi hissettiriyordu. Fakat bu, beni biraz endişelendirdi.

Brecht’in büyü aleti kurallara aykırı olsa bile, gerçekte, sadece özel bir durumdu.

Eğer bir sonraki rakibimiz kurallara aykırı olmayan yüksek-derece hile-seviyesinde bir büyü aleti taşıyorsa, ne olacak?

Bu endişelenmeyeceğim bir şey değildi. Sonuçta, önceki maçımda, asıl gücümü ortaya çıkardım. Gelecekteki rakiplerim gücümün tam sınırından emin olmasa da, daha ilk baştan beni yenmek için tüm güçlerini kullanacaklardır.

Bunu düşününce, önceki maçta baştan gardımı indirseydim, ve Brecht tam başında bana tam güçte bir “Gün Batımı” yollamaya karar verseydi, benim için kesinlikle aşırı zor bir savaş olurdu.

“Neyi düşünüyorsun öyle~ Şu saldırıları nasıl engellediğini tekrar söylemenin bir sorunu var mı~?”

“Ah… Un. Peki.”

Bunu düşünmenin anlamı yoktu. Köprünün başına geldiğimizde zamanla bizim için düz bir yol olacaktır. Bunu hep sonra konuşabiliriz.

Parti gece geç bitti, ve herkes kaldığı yerlere dönmek için ayrılmaya başladı.

Erkek ve kız yurtları ayrıydı, ve sınıfımızda birkaç da asil vardı, bu yüzden onların yurtları elbette benim gibi sıradan birininkinden farklıydı.

Ve, ben devasa alanlarda yatan tiplerden değildim, bundan dolayı, kalmak için en ucuz yeri seçmiştim.

Bu yüzden, dönüş yolunda, yurduma doğru yürüyen sadece ben vardım.

Akademi’nin yurtlarında sokağa çıkma yasakları yoktu, o yüzden istediğin zaman dönebiliyordun.

Yurdum uzakta ve kapalı bölgedeydi. Böyle bir zamanda, insanlar çoktan eve dönmüş olurdu veya gece geri dönmemeye karar verirlerdi. Bundan dolayı, hızlı bir şekilde, etraf yavaşça sessizleşmeye başladı.

Fakat, tek başıma dönmekten rahatsızlık duymuyordum. Sonuçta, duvarların arkasından, yakındaki insanların isimlerini görebiliyordum.

Bazı insanların sahip oldukları ünvanlara laf atmak da ilginçti ve aynı zamanda ünvanların bakarak fazlasıyla bilgiyi öğrenebiliyordum.

Mesela, sağ tarafta ismi Madair olan tipin [Cimri] ve [Gezgin] ünvanları vardı. Bu iki ünvandan, onun küçük-ölçekli ticaret yaptığı sonucuna varabiliyordum, çünkü henüz gerçek bir tüccar değildi. Böylece, bundan, [Tüccar] ünvanının basit ticaretler yapanlarda ortaya çıkmadığı kanısına varabiliyordum.

Ve arkamdaki adı Dan olan kişi, neden ismi bu kadar garip gözüküyor…

…

Bekle, adı Dan mi dedin?

Sanki bu ismi hatırlar gibiyim, ve bayağı da yeni bir şey.

Çünkü adı başka birininkine uyum sağlıyordu, onun da adı Dual’dı. Hatırlıyorsam, 17 yaşında kaslı bir kızdı…

Peki, olayımız bu değil. Olayımız, neden Prenses Michelle’in korumasının beni takip ettiği?

Etrafıma bir bakındım, ve Prenses Michelle’in ismini görmedim.

Bu kızın görünmez olmaya yarayan bir büyü aleti mi vardı? Bu imkansız, değil mi? Koruması kullanmadıysa, kendi niye kullansın?

Öyleyse tek bir açıklama kalıyor… Bu adam özellikle mi beni aramaya geldi?

“Bir şeye ihtiyacın mı var? Eğer varsa odamda bunun hakkında konuşabiliriz sana bir de çay yaparım, yoksa bu dışarıda kolayca halledilebilecek bir şey mi?”

“…”

Dan’in olduğu yöne bir müddet baktım. Adam gölgelerden çıkmadan önce, bir süreliğine tereddüde düşmüş gibiydi.

Haaa… Bu herif ciddi ciddi tamamen kendini siyahlar içerisinde saklamıştı. Ne planlıyor ki?

Erkeklerden hoşlanmıyorum, anlarsın ya.

“Beklenildiği gibi, Fir, seni takip ettiğimi sezebildin, sıradanlığın dışındasın. Kasıtlı olarak saklanmasam da, normalde, insanlar benim varlığımı sezemezler. Bilerek seni izleyen biri var mı diye çevrene bakınmadın, daha çok, döndüğün anda beni gördün. Görünüşe bakılırsa, seviyen bu okulun Temel Düzeyinin kesinlikle üzerinde.”

“…Genelde, sessizken, bu mukuchi olmaya çalıştığın için miydi? Tek nefeste bu kadar çok şey söyleyince, alışması gerçekten zor, bilirsin?”

“Muku…chi? O da ne oluyor?”

“Boşver canım. Neyse işte. Sana cevap vereceğim. Çevremde saklanan insanları görmek benim için bebek işi. Ve saklanmayla-ilgili bir yetenek kullanmadın, bu yüzden seni görmem oldukça doğal.”

“Öyle demek? Böyle bir yeteneğin olduğunu beklemiyordum.”

“Bunu bir kenara koyalım. Beni takip ederek ne yapmaya çalışıyorsun, bir de kapkara giyinmişsin? Bana bir şeyler yapma peşinde misin?”

“Elbette hayır. Ben Prenses Michelle’in profesyonel korumasıyım. Ve Yıllık Turnuva’yı kazanman için prensesin hala sana ihtiyacı var, bu yüzden sana elimi süremem.”

Yüz ifadesini göremiyorum. Ses tonu rahatlatıcı olsa da, sözlerinde hiçbir tonlama da yok, ve bu gerçekten korkunç hissettiriyor.

“İyi de, niye?”

“Çünkü birileri Prenses Michelle’den uzak durarak senin doğrudan konuşmak istiyor.”

“…”

O da ne yav? Gecenin bir körü ne diye gizli senaryo yaşanıyor? En azından bana uyuma şansı veremez misin?

Hey, bugün ne kadar yorulduğuma bir bak ve dinlenmeme izin ver.

“Acaba onun kim olduğunu söylemenin bir mahzuru var mı?”

Uyku önemli olsa da, sağlam şeyler kazanabileceğim bir durumu geri çeviremezdim.

“Beni takip et göreceksin. Güven bana, ve Prenses Michelle’e. Seni kesinlikle incitmeyiz.”

Beni incitsen kaç yazar? Şehirde olduğum sürece dirilebileceğim. Beni durdurmak için ne yapabilirsin?

“Tamamdır, yolu göster.”

Kafa salladı, ve ara sokaklara yöneldi.

Pff, isminin arkasından onu takip ettim.

Ve sonrasında, bu tip ara sokağa girince, ayaklarına baskı uygulayarak, bir binanın tepesine zıpladı!

Tanrılar aşkına! Uçabildiğimi mi sanıyorsun?

Umutsuzca kafa salladım. ‘Hafif Adımlar’ ve ‘Hızlandırma’ya basarak, ikinci kata sıçradım. Sonrasında, yan taraftaki balkona girdim ve yavaşça zıpladım.

“Lütfen, Büyücünün birinden Savaşçı işi şeyler yapmasını bekleme!”

“Bana gayet iyi yetişiyorsun gibi duruyor?”

“…”

Bana ona karşı savaşacağım kelime bırakmadığı için, bu tip beni cidden çıldırtıyordu.

Fakat, işin içinde gizli bir görev olma imkanı yüzünde, dayanacağım!

Birkaç dakika çatılarda depar attıktan sonra, ticaret alanına döndük.

Uyku zamanı gelmiş olduğu halde, hala bazı dükkanlar açıktı.

Dan birkaç defa zıpladı, ve bilmediğim bir restoranın balkonuna iniş yaptı. Sonrasında içeri yürüdü.

Onu takip ettim ve bende içeri girdim.

“Demek sensin Fir? Senden beklenildiği gibi… Oldukça güçlüsün!”

Önümdeki adam beni feci korkuttu. Sonuçta, kütüphanenin bilgi terminalinde onun hakkında yazınları okumuştum!

Hur Ice Afungus

Buz İmparatorluğu İmparatoru!

Aynı zamanda… Prenses Michelle’in babası!